Ονούρ στο μουντιάλ

Έτσι είναι η άτιμη η ζωή! Απ΄ αλλού το περιμένεις, απ΄ αλλού σου έρχεται. Άκουσα και γω Μουντιάλ φέτος και είπα «Ρέα τη βάψαμε!»… Άντε να μαζεύονται τα μπακούρια στο σπίτι και δώστου κρασιά και κουζίνα με πιάτα μέχρι το ταβάνι και ονόματα απολύτως άγνωστα σε μένα, ωστόσο μυθικά για εκείνους: Ρονάλντο, Μέσι και «μη μου μιλάς τώρα» και να σηκώνονται ξαφνικά όλοι μαζί και να ουρλιάζουν «όχι ρε πού*τη μου!» και να πιάνουν τα κεφάλια τους σαν Μανιάτισσες μοιρολογίστρες… (Όποτε σηκώνονται όλοι μαζί, ξέρω ότι στο τέλος δεν θα γίνει τίποτα…Μυστήριο!) Και να ρωτάω ανυποψίαστη «τι λες να πάμε το βράδυ…» και να με κοιτάνε σαν ούφο, «Ξέρεις ποιοι παίζουν σήμερα; » και κάτι τέτοια.

Αυτά σκεφτόμουν, αλλά είπαμε απ΄ αλλού το περιμένεις κι απ΄ αλλού… Γιατί αν κατάλαβα καλά, αν και ποδοσφαιρικά αγράμματη, η ιστορία Μουντιάλ ξεφούσκωσε σύντομα και άδοξα (αν εξαιρέσεις κανά δύο αγώνες) αλλά ο Ονούρ έκλεψε τη μπάλα και έκανε σέντρα στην μικρή περιοχή και με ανάποδο ψαλίδι κάρφωσε την μπάλα στο δεξί γάμα της εστίας και σείστηκε όλη η Ελλάς! Και βούρκωσε η Σεχραζάτ με τη χωρίστρα στα μαλλιά δεξιά ή μήπως αριστερά ή κέντρο; (γαμώ την χωρίστρα της Σεχραζάτ γαμώ!)…

Απορείτε; Ο Ονούρ και η Σεχραζάτ είναι οι πρωταγωνιστές στο τούρκικο σήριαλ «Χίλιες και μία νύχτες» που γνωρίζει δόξες «Άγνωστου πόλεμου» με το Βαρτάνη… Και τι έγινε φίλοι μου τελικώς; Ρωτάμε τα φιλαράκια μας «τι λέτε να πάμε το βράδυ…» και μας κοιτάνε σαν να βλέπουν ούφο και λένε «ξέρεις τι γίνεται με τον Ονούρ σήμερα;». Τι είναι αυτό που μας βρήκε; Και κρατάει και δυο ώρες το άτιμο…Ούτε Μπεν Χουρ! Γυναίκες, άνδρες, μικροί, μεγάλοι, σοβαρές και μη, μορφωμένες και αγράμματες χύνουν δάκρυα για τη Σεχραζάτ.

Κάθισα προχθές να το δω… Να δω τι είναι αυτό τέλος πάντων! Το πρώτο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι οι γυναίκες στο σήριαλ είναι ντυμένες… Αν σκεφτείς ότι στα πάτρια, περνάμε την Μινωική εποχή που οι γυναίκες έβγαζαν το βυζί τούρλα ή την εποχή των ταινιών Στάθη Ψάλτη που το μπούτι ήταν σε μόνιμη πρόταξη, η εμμονή της κάμερας στα μάτια των γυναικών… Και τι μάτια Θεέ μου! Εισάγει νέα ήθη. Ακολούθως οι διάλογοι σε γυρίζουν στην εποχή Ξανθόπουλου, Μάρθας Βούρτση. Η λέξη «μοίρα», δίνει και παίρνει, κυρίως ως «μαύρη μοίρα» καθώς και το «ανεπιθύμητη νύφη» ή «το έκανα για το παιδί μου» ή φιλοσοφίες του στυλ «οι άνδρες είναι φωτιά και οι γυναίκες μπαρούτι».

Τοπία πανέμορφα σε μια μαγευτική Κωνσταντινούπολη, βόλτες στο Βόσπορο, σπίτια αστικά ή λιτά σύγχρονα, συναισθήματα και αναστολές προχριστιανικές, διάλογοι παλιομοδίτικοι, βούρκωμα μόνιμο και κρεσέντο με κλάμα… Μιλάμε για κλάμα!
Τελικά το Χίλιες και μια Νύχτες μου φέρνει στο μυαλό το στίχο «σαν ταξιδάκι αναψυχής μ΄ένα κρυμμένο τραύμα»….Γιατί όσο βλέπω γύρω μου ανθρώπους, όλων των κοινωνικών τάξεων, να το παρακολουθούν φανατικά, καταλαβαίνω πόσο ανάγκη έχουν οι εγκέφαλοι των σύγχρονων να νανουριστούνε από ένα παραμυθάκι…Θαρρείς σχεδόν το δικαιούνται. Το σίγουρο είναι ότι μέρα τη μέρα, σκάνδαλο το σκάνδαλο, φοβία τη φοβία, άγχος το άγχος… Τα κάψαμε τα μυαλά μας πατριώτες! Άντε και στο ραδιόφωνο…Το σπίτι των ανέμων…Σύντομα!

http://binbirgecegreekblog.blogspot.com